Hoera, J.I.G. is geboren!

2 dagen na mijn vorige blogpost is mijn meisje geboren op 26 juni 2018. Vandaag zou ik precies 40 weken zwanger zijn. In deze blogpost vertel ik over mijn razendsnelle bevalling ging en kort hoe het tot nu toe met ons gaat. Benieuwd?

Allereerst iedereen nogmaals bedankt voor de super lieve berichtjes, cadeautjes etc. Wat een hoop reacties en zo lief allemaal! 

Bevallingsverhaal

Ik zal maar beginnen met mijn bevallingsverhaal. Het kwam voor mij echt onverwachts, omdat ik mij helemaal had ingesteld op dat ik overtijd zou gaan lopen. Ondanks dat het eigenlijk ieder moment had kunnen gebeuren (wat ook het geval is geweest) stond ik er helemaal niet meer bij stil. Sterker nog, ik had heel die optie al uitgesloten..

Onsluiting

Maandag 25 juni had ik een afspraak bij de gynaecoloog en heeft zij onder andere gevoeld hoeveel cm ontsluiting ik had. Op dat moment had ik 2-3 en een verweekte baarmoedermond. Ze zei nog: Als ik nu jouw vliezen breek en je aan de weeënopwekkers leg, dan heb jij binnen een paar uur je kind in je armen. Ik moet eerlijk toegeven dat dit wel heel erg aantrekkelijk klonk, maar ik zou het tot de uitgerekende datum aankijken had ik met mijzelf en haar afgesproken.

So far, so good

Dinsdag 26 juni begon mijn dag niet anders dan normaal. In de middag ging ik samen met moeders mijn auto op gaan halen die voor de APK gekeurd moest worden. Onderweg naar de garage toe voelde ik al wel wat voorweeën, maar die had ik al zo lang dat het echt geen alarmbellen deed rinkelen.

Ik reed mijn auto weer naar huis en bedacht dat ik een pizza Hawaï wilde eten (zonder ham, maar wel met champignons echt een aanrader). Wij pikten E. op en gingen samen met hem een pizza halen. De voorweeën waren er nog steeds, maar net zoals op de heenweg gaf ik er geen aandacht aan. Dit geldt trouwens ook voor tijdens het eten van de pizza. Moeders vond het nu toch best veel en zei dit zijn weeën! Ze stond erop dat ik de verloskundige zou bellen. Ik zei nog: het is niet regelmatig en ook niet lang genoeg voor een wee dus nee het is echt nog niet begonnen en dus ook niet nodig om te bellen.

Toch maar even bellen?

Mijn moeder bleef aanhouden dat ik moest bellen. Eigenlijk heb ik dus alleen gebeld, om van haar af te zijn. Ik vertelde de verloskundige wat ik voelde en zij zei ook dat dit nog geen weeën waren. We hadden afgesproken dat ik een anderhalf uur later weer even contact me haar zou opnemen en dan zien we wel verder. Nou prima dacht ik. Tot dat 2 min later de telefoon ging en het weer de verloskundig was. Ze had na het gesprek in mijn dossier gekeken en gezien dat ik al 2-3 cm ontsluiting had en ik van mijn zoontje E. heel snel was bevallen. Ze was al onderweg naar mijn huis, omdat ze toch even wilde checken of er niet al iets gaande was.

En ja hoor..

De verloskundige voelt en zegt je heb 3 cm ontsluiting en een verweekte baarmoedermond en gezien jou eerste bevalling wil ik nu naar het ziekenhuis en daar je vliezen breken, dan komen de weeën vanzelf opgang. Uhm, wait what? Nu naar het ziekenhuis om mijn vliezen te breken? Waarom? Om de 3 cm ontsluiting? Hoe lang lopen vrouwen wel niet me ontsluiting? En daarnaast voel ik nog steeds niets anders dan de afgelopen weken!! De verloskundige antwoordde met: Ik doe al zo lang bevallingen ik weet echt wel wanneer het gaat beginnen. Ik heb alleen geen zin in dat jij mij vannacht in paniek opbelt en wij moeten racen naar het ziekenhuis. Ik wil dat allemaal voor zijn.

Ik was duidelijk in de ontkenningsfase en wilde niet geloven dat het al zo ver was. In plaats van dat ik dus meteen mee ging naar het ziekenhuis, ging ik eerst nog rustig van alles pakken. Dit tot grote ergernis van de verloskundige, zij vond dat ik nu echt haast moest maken maar ondanks haar uitleg, zag ik nog steeds niet in waarom.

Speedy gonzales

Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik al 4 cm ontsluiting te hebben! Ondanks dat ik een cm in de korte tijd erbij had gekregen, had ik alsnog niet het idee dat ik haar snel in mijn armen zou hebben. Vliezen werden gebroken en toen was het wachten op de weeën. Een half uur later begon het pas echt goed door te komen. En 20 minuten later had ik volledige ontsluiting. Ik ben zelf erg bang om te persen dus heb de eerste 4 minuten mijn persweeën weg gepuft. Ik moest gewoonweg nog de moed vinden om te beginnen.. Toen ik eindelijk alle moed bij elkaar had geraapt om te beginnen, schoot ik in de lach omdat ik niet wist hoe. Na een spoedcursus persen kon ik dan eindelijk echt beginnen. Ik heb in totaal 5 minuten geperst en toen was ze er!

Ongelooflijk

Ongelooflijk, maar waar. Ik ben eigenlijk maar 25 a 30 minuten bezig geweest met echt bevallen. Als je het telt vanaf het breken van de vliezen dan is het een uur. Vanaf het moment van de echte weeën besefte ik dat het begonnen was. Niet wetende dat ik toen al bijna klaar was. Ze is een gezonde meid en deed het meteen na de geboorte super! Enige nadeel van zo’n bizar snelle bevalling zijn de naweeën. Die begonnen bij mij meteen na de bevalling en dat heeft nog een week lang aangehouden. Dus die zijn uiteindelijk nog erger dan de weeën van de bevalling zelf.

Hoe gaat het nu?

Met ons gaat het echt super! Ik geniet volop van mijn twee kindjes. J. is echt een super lieve baby. Zo zoet, zo zen! Ik ben dit helemaal niet gewend. Had mij hier ook niet op voorbereid. Alleen maar goed natuurlijk, maar dat maakt mij af en toe wel wat onzeker. Ach, het is eigenlijk ook nooit goed he?

Ik had in ieder geval niet verwacht dat ik op de uitgerekende datum dit verhaal zou kunnen typen. En dankbaar mag zijn dat ik al weer 10 dagen van mijn newborn én firstborn aan het genieten ben.