Een hele persoonlijke blogpost. Vandaag kreeg ik een heel duidelijk beeld van mijn persoonlijkheid. Mijn koude persoonlijkheid. Ik moet het even van mij afschrijven en jij leest dit dus jij bent nu even de Sjaak (grapje).
Het leed dat solliciteren heet
Ruim een maand geleden deelde ik blij dat ik eindelijk weer een nieuwe baan heb. Nou de vreugde was van korte duur, want de uren zijn gewoon te weinig. (Als jij je afvraagt hoe dat zo ineens, ik bespaar je de moeite). Ik moest gauw weer opzoek naar iets anders en ging weer volop solliciteren. Dacht ik er eindelijk van af te zijn..
DJI
Op dit moment studeer ik Social Work en ben ook echt opzoek naar werk in deze richting. Ik werd daarom ook erg enthousiast toen ik de wervingsdag voor een penitentiaire inrichting voorbij zag komen. Tijdens deze dag heb meer informatie gekregen over de functie die ik graag zou willen vervullen. Zorg en behandel inrichtingswerker op de afdeling inrichting stelselmatige daders. Past perfect bij mijn studie en die spanning van het werken in een PI was helemaal mooi meegenomen. Na de wervingsdag heb ik gesolliciteerd en werd ik uitgenodigd voor een assessment.
Pittig wel
Voorafgaand van de selectiedag moest ik thuis een persoonlijkheidstest maken. Eenmaal op de dag zelf kreeg ik 4 onderdelen: een capaciteiten/intelligentietest, een rollenspel, een diepte interview met een psycholoog en als laatste een eindgesprek. De intelligentietest had ik zo gehaald (yay me). Het begon allemaal echt bij de rollenspel. Er was een acteur die een van de gedetineerde speelde waar ik mee in aanmerking zou komen in deze functie. De psycholoog was er bij en observeerde mij en na afloop gaf zij mij eerst de gelegenheid om te vertellen hoe ik het vond gaan en daarna vertelde zij wat zij er van vond.
Te zakelijk
“Jeetje, wat kan jij bot uit de hoek komen zeg”
“Nou, je had dat best even anders kunnen zeggen vind je niet?”
“Joh, doe niet zo afstandelijk!”
Daar kwam mijn zakelijkheid weer naar boven. Dit hoor ik zo vaak en ik vind het lastig om dit te snappen waarom dit zo’n probleem is. Iedereen is anders toch? Jij bent warm en (misschien wel) soft ik ben koud en duidelijk klaar. Maar ik ben wel iemand die mensen graag wil helpen en dat geef ik ook duidelijk aan. Vandaag heb ik geleerd dat het zakelijke er voor kan zorgen dat men zich niet geroepen voelt om hun verhaal bij mij te doen of open naar mij te zijn omdat ik het zelf ook niet ben. Ik hou van duidelijkheid en zo communiceer ik ook. Ik ben niet een gevoelsmens en hou ook niet van smalltalk. Als je iets wil weten of als je ergens mijn hulp bij kan gebruiken: SPEAK UP.
Eindgesprek
Bij het eindgesprek kwam naar voren dat ik voor deze functie te zakelijk ben (goh). Ik zou te maken krijgen met mensen die niet duidelijk kunnen formuleren wat hun probleem is. Het zit zo niet in mijn systeem om naar iemands gevoel te vragen. Ondanks dat ik de gesprekstechnieken beheers en juist toepas, komt het gewoon niet warm over. Ik blijf koud gaf zij aan. Dit kwam ook uit de persoonlijkheidstest die ik voorafgaand had gemaakt. Krijg ik feedback of kritiek? Prima ik incasseer ‘m gewoon en zie het als een les. Men die mij feedback of kritiek geeft heeft geen idee wat er in mijn omgaat, omdat ik zonder emotie reageer. Waar maak je je druk om denk ik dan.
Ok, een koude persoonlijkheid en nu?
Hoe ik met de uitkomst omga? Nou ja, ik zei het net al: Ik incasseer ‘m gewoon en zie het als een les. Het heeft mij wel aan het denken gezet. Ik weet dat er meer mensen zijn die mijn directheid niet dan wel kunnen hebben. In het dagelijks leven zal ik die mensen vermijden of gaan pamperen. Er is voor mij geen middenweg. Daar wil ik wel aan werken. En ook aan het meer interesse tonen in het gevoel van een ander en proberen te begrijpen dat mensen ook geïnteresseerd zijn in mijn gevoelens. Maar hoe dicht blijf ik dan bij mijzelf? Ga ik mijzelf dan veranderen om alleen maar beter in de maatschappij te passen?
Veel geleerd
Heel veel vragen waar ik zeker wat mee wil gaan doen. Vandaag heb ik een beter inzicht in mijn (koude) persoonlijkheid gekregen en daar ben ik heel erg blij om. Ik ben er ook achter dat dit soort functies echt niet (nu nog niet dan) voor mij zijn weggelegd. Daar ben ik gewoonweg niet voor uit het juiste hout gesneden. Ik heb weer mijn andere kwaliteiten. Slecht nieuwsgesprekken voeren bijvoorbeeld. Je weet wel, meteen het slechte nieuws met niet al te veel emotie eruit gooien. Dat is meer mijn ding. Misschien is een baan als deurwaarder iets voor mij? 😉
Thanks voor het lezen. Zo even lekker mijn verhaal doen, doet goed.
Liefs,
Nova
Directheid is iets heel anders dan koud zijn. Direct is zeggen waar het op staat, en daar is niets mis mee, ook niet in sociale functies. Koud zijn is onvoldoende verbinding leggen met andere mensen, bijvoorbeeld doordat je hun emoties niet kunt inleven of omdat je te weinig van je eigen emoties deelt. Dat betekent niet dat je over gevoelens moet praten. Het betekent dat je aanvoelt wanneer in een PI bv een gedetineerde het moeilijk heeft, en begrijpt hoe dat voelt. Het kan goed zijn dat je dan juist niets zegt, maar even een kopje thee haalt of iemand even zijn verhaal laat doen of eens niet heel erg streng bent of een regeltje maar een keer laat wat het is. Het gaat er dus om dat je met je handelingen kunt inspelen op hoe iemand zich voelt, en dat iemand dat ook niet hoeft te vertellen maar dat je anderen kunt “lezen”. Als het je weinig interesseert hoe anderen zich voelen, dan is dat onverschillig en dat is voor andere mensen, zeker voor kwetsbare mensen, naarder naar naar. Onverschilligheid is het ergste wat je anderen kunt aandoen. Als dat zo is, en dat weet je zelf het beste, dan is het idd beter om uit beroepen met mensen te blijven want dan zal je andere mensen vrijwel zeker pijn doen. Ik vind overigens jouw zelfreflectie en dat je goed tegen kritiek kan wel heel erg knap aan jou.
Lijkt me eerder een gevolg can opvoeding, daar we allen gevoelswezens zijn. Alle emoties die onderdrukt worden, worden geprojecteerd op de buitenwereld. Daar komt ook bij dat als je ongevoelig bent je geen goed contact met jezelf en dus je behoeften hebt wat zich dan weer vertaald in het ontkennen van de behoeften van de ander. Het lijkt erop dat je koud bent geworden, waardoor je dus een onveilig persoon bent om met kwetsbare mensen om te gaan, die juist behoefte hebben aan verbinding. Pas als we contact hebben met onze emoties kunnen we in verbinding communiceren met anderen, zodat men zich gehoord en gezien voelt en daar kunnen de beste technieken niets aan veranderen. Ik zou je willen uitnodigen om met je schaduw te werken, zodat je deze onderdrukte en afgewezen delen in jezelf terug tot leven kan wekken. Veel succes.
Altijd heftig zulke gesprekken! Vooral omdat ze je zo na aan het hard liggen. Het gaat over hoe je bent en dat raakt in de kern kan ik me voorstellen. Het is altijd wel een wijze les om te leren hoe je op andere overkomt. Als je je aanpast zou ik dat eerder zien als een groei doormaken in je persoonlijkheid dan veranderen. Je groeit immers in je empathie vermogen en kan leert beter inschatten hoe je met iemand om kan gaan. In het werk van social werk is dat nodig, bij wat voor baan dan ook in het veld. Je werkt sowieso met mensen die kwetsbaar zijn, soms hard schreeuwen soms niets zeggen maar sowieso niet duidelijk communiceren wat ze nodig hebben of hoe ze zich voelen. Ik denk dat je trouw kan blijven aan jezelf maar je wel kan door ontwikkelen in je werk.
Lieve nova
Ieder zijn eigen aardigheden.. wat ik zo sterk aan je vindt dat je jezelf n spiegel voorhoudt en t kritisch onder de loep neemt.
Maar je bent zoals je bent en van daaruit kun je zeker groeien maar liefst zonder je eigenheid te verliezen. Ik vindt je zover ik t kan beoordelen straight, rechtuit en duidelijk maar zeker niet koud. Je geeft mensen de ruimte om hun mening te zeggen en geeft die van jou. Maar je bent ook spontaan en vriendelijk en heel open.
Ik hoop dat je de baan vindt die goed voelt voor jou en waarbij je wel de ruimte hebt om jezelf te mogen zijn zodat mensen van jou leren net zoals jij ook leert.
Liefs annette