Ik raakte echt lichtelijk in paniek toen Rutte 15 maart vertelde dat de kinderopvang en scholen tot 6 april dicht zouden blijven. Hoe moeten wij deze quarantaine overleven!? En dan heb ik het niet alleen over mijzelf, maar ook over de kids. Nu 6 weken later kan ik door middel van de feedback die ik heb gekregen van mijn zoon E. (5) vertellen hoe het is om quarantaine te overleven met mij als moeder.
De eerste week
De eerste week was echt verschrikkelijk. Plotseling 24 uur thuis werken en studeren MET twee kinderen van 5 en 1,5 jaar. Ik had geen idee hoe ik dit moest doen. Dat was ook wel te merken, want halverwege de eerste week was ik ka-pot. Ik ging samen met de kids om 7 uur mijn bed in. Ik had het gewoon nodig. Na de eerste week ging het eigenlijk alleen maar beter. Ik vond mijn draai en mijn leidinggevende begreep mijn situatie ook en dacht echt goed met mij mee (daar heb ik trouwens echt geluk mee gehad).
De kids
J.(1,5) vindt het wel best dat ik 24/7 thuis ben. Zij zit het liefst de hele dg tegen mij aangeplakt. E. is heel ondernemend. Wil dingen doen en graag andere mensen zien. Voor hem hoef ik niet zo nodig altijd maar thuis te zijn. Of is dat gewoon omdat hij het niet is gewend? Ik weet het niet, maar dat kan natuurlijk ook. De vraag: “Wanneer mag ik nou weer naar school?” Heb ik echt ontelbaar keer moeten beantwoorden de afgelopen 6 weken. Nu is het einde gelukkig in zicht en daar is hij echt heel erg blij mee.
Zijn woorden
Want tja, als je ineens 24/7 met mij opgescheept zit, dan kunnen er wel irritaties ontstaan. E. heeft sowieso een hele andere persoonlijkheid dan ik. Hij is echt heel erg lief en zorgzaam. Niet dat ik dat niet ben, maar niet zo als hij. Lief en zorgzaam zijn in ieder geval niet de eerste woorden die iemand zal benoemen als ze mij zouden omschrijven. 😉
Gisteren kon hij zich niet meer inhouden en heeft hij mij aangesproken op mijn gedrag. Ja, je leest het goed. HIJ heeft MIJ aangesproken op mijn gedrag.
“Je moet niet zo gek doen.”
Ik moet mijn gedrag volgens mijn zoon veranderen. Ik moet niet zo gek doen. Nou ik zal je even toelichten wat hij hier precies mee bedoeld.
Ik: Bol, kom we gaan eten.
Hij: Nu?
Ik: Nee, morgen.
(En dan is dit nog maar een voorbeeld. Dit soort moment komen een aantal keer per dag voor.)
Met rollende ogen kwam hij naar mij toe en zei hij: “Mama, je moet echt je gedrag veranderen.” “Uhm pardon?” Die had ik natuurlijk niet zien aankomen. Maar hij was nog niet klaar. “Ja, je moet niet zo gek doen.” “Nou gek? Jij moet niet naar de bekende weg vragen!”
Quarantaine overleven?
Toen ik dit verhaal op mijn Instagram vertelde, aarzelde hij geen moment en liet hij nog even van zich horen. “Ja, want je doet gek de laatste tijd.” Dat is letterlijk wat hij zei. En ja, de laatste tijd zitten we in quarantaine en zie je dagelijks niemand anders dan alleen mij. Ik kan mij voorstellen dat Quarantaine overleven met mij nogal een opgave is. Vooral voor mensen zoals E., voor J. is het heerlijk.
Gedrag veranderen dan maar he..
Stiekem moet ik hier om lachen, maar dat is natuurlijk niet leuk. Hij spreekt zijn gevoel naar mij uit en hier moet ik dus wel wat mee gaan doen. Misschien niet meer zo scherp uit de hoek komen? Ik weet niet of ik dat volhoud hoor, maar goed ik zal het proberen. We moeten hier immers samen doorheen!
Mijn lievelingsjongetje
Nu klinkt het misschien alsof hij mij echt niet kan uitstaan, dat is het gelukkig niet hoor. Hij kan soms echt in een deuk liggen om mij, of ineens naar mij toe komen om mij te knuffelen. Ja, daar worden wij allebei erg blij van. Dat wij zo verschillend zijn is voor ons beide goed. Zo leren we namelijk van elkaar.
Liefs,
Nova
