Deze week is de geadopteerde Sanne More Than a Mom van de week. Wat een heerlijk multiculti gezin heeft zij zeg. Benieuwd naar haar verhaal? Lees snel mee.
“Ik ben Sanne, 30 jaar oud en sinds 23 februari 2015 de trotse mama van Milo.
Mijn zwangerschap begon wat ‘rumoerig’, na eerst 2 negatieve testen gehad te hebben (en wel een weekendje weg met mijn meiden, waar de alcohol meer dan rijkelijk gevloeid had), bleek de 3e test opeens toch positief. (Erger nog, manlief haalde ‘m uit de vuilnisbak om toch voor de zekerheid even te kijken nog, nadat ik had gezegd dat het wederom negatief was).
Na rekenen, bleek dat ik al zo’n week of 10 minstens zwanger moest zijn, snel dus maar een afspraak maken bij de verloskundige.
Na de eerste echo, werden wij met spoed doorverwezen naar het ziekenhuis, er was niets te zien; echter leek er wel iets in mijn eierstok te zitten.
Na een aantal onderzoeken kwam de gigantische klap: een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, moest direct geopereerd worden, omdat je dood kan bloeden als je eierstok knapt. Diezelfde avond nog onder het mes, en wat bleek; ze hadden niets gevonden. Mijn ‘kindje’ was kwijt…zo belandden we van een roze wolk, in een diepe put, naar onzekerheid en toch ook een klein beetje hoop..lekker ook met al die hormonen ?…maar na 5 lange dagen kwam het verlossende woord: ik bleek toch zwanger!! Echter pas een week of 4-5 ongeveer, ons geluk kon niet op.
Uiteindelijk kwam dan op 23 februari dit jaar onze zoon Milo ter wereld, via een keizersnede.
Omdat ik zelf geadopteerd ben, toen ik 3 maanden oud was (en btw super lieve ouders en een zus hier heb, die ik zeker beschouw als mijn echte familie !), kwam bij mij toen ook het besef, dat ik nu echt een bloedverwant dicht bij mij heb; ‘echte’ familie. Dit maakte de geboorte van mijn zoon toch wel extra speciaal.
Op dit moment probeer ik zo goed mogelijk mijn full-timebaan te combineren met het moederschap. Af en toe merk ik, dat het best zwaar is. Mijn man werkt als kok in een hotel, en draait veel wisseldiensten, soms komt hij pas laat thuis of gaat hij rond 5 uur ‘s morgens al uit huis. Op dat soort momenten, komt de zorg volledig op mij aan, en moet ik vaak voor of na een lange dag werken, al vol aan de bak. Gelukkig is Milo een vrij relaxed en vooral vrolijk mannetje, is het kinderdagverblijf letterlijk om de hoek en woont onze familie dichtbij. Ik heb, geloof ik, nog nooit zo vaak bij mijn ouders gegeten, als nu, sinds ik moeder ben ?
Wat ik wel erg jammer vind, is dat ik mijn sport (voetbal) na jaren heb moeten opgeven, het
combineren van het moederschap tesamen met de baan van mijn man, is helaas onmogelijk. Ben nu uit nood dus maar gaan hardlopen (een paar jaar geleden had ik je keihard uitgelachen als je dit aan mij voorgesteld had ?). De zwangerschapskilo’s zullen er toch op een of andere manier weer af moeten ?.
Verder is het alleen maar genieten,genieten en genieten, heb ik een telefoon en computer vol foto’s die soms amper van elkaar verschillen, en ben ik super trots op en blij met onze zoon. Elke dag hou ik weer meer van ‘m.
Liefs, Sanne.”
Wat een prachtig verhaal van Sanne. Wil jij ook jouw More Than a Mom verhaal delen? Stuur dan een mailtje naar [email protected]
