Ondanks dat E. alweer bijna 7 maanden is, wil ik toch graag een update geven van zijn 6 maanden. Hij is tenslotte al een half jaar oud. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen hoe snel het allemaal wel niet gaat. Zo jammer, maar tegelijkertijd is het ook zo leuk!!
6 maanden
Nu E. 6 maanden is merk je dat zijn lichaam steeds steviger wordt. Hij is 68 cm lang en weegt 8600 gram.
De dingen die hij met 5 maanden kon heeft hij in zijn 6e maand alleen maar meer ontwikkeld! We zijn nu ook begonnen met tandjes poetsen. Zijn onderste twee tandjes zijn nu al zo groot, dat ik het advies heb gekregen om maar vast te beginnen met poetsen. Elke avond voor het slapen gaan na zijn laatste flesje. Om zo een soort van ritme te creëren. Over ritme gesproken, hij heeft dat eigenlijk nog niet echt. Ik vind dat soms wel erg. Hij heeft geen vaste tijden waarop hij zijn flesje krijgt, een fruithapje of een bordje aardappeltjes/rijst met groente. Als ik thuismama was geweest, dan zou ik denk ik niet tegen dit ‘probleem’ zijn aangelopen.
Fotoshoot
Toen E. 6 dagen oud was heeft hij een newborn fotoshoot gehad (hieronder links te zien). De foto’s waren zo mooi, dat ik toen al wist dat ik met 6 maanden en een jaar voor hem nog een fotoshoot wilde hebben. En zo gezegd, zo gedaan. De 6 maanden fotoshoot heb ik laten doen door
(rechts en de eerste afbeelding van de blogpost).
Een fotograaf van Surinaamse kom af dat zijn studio gevestigd heeft in Rijswijk.
Ik kan iedereen aanraden om daar naartoe te gaan! Naast dat de foto’s prachtig prachtig zijn geworden, is Raul een hele fijne man om mee te werken. Hij heeft geduld en hele leuke ideeën! Als je mij op
volgt, dan heb je vast en zeker al een foto voorbij zien komen. Raul heeft zelf 3 foto’s van E. geplaatst op
. Ik ben blijkbaar niet de enige die vind dat de foto’s goed zijn gelukt. 😉
Mijn 6 maanden als mama
Ik ben nu gewoon al een half jaar mama. Anderhalf jaar geleden had ik dit nooit verwacht. Maar hoe cliché dit ook klinkt, wat een rijkdom is zijn toevoeging aan mijn leven. Ik vind het wel erg jammer dat ik de eerste paar maanden van zijn leven niet zo intens heb genoten als dat ik nu doe. Ik geniet nu veel meer van het mama zijn en ben ook erg trots. Ergens denk ik dat E. mijn eerste en mijn laatste is.. Het is dan ook erg confronterend om toe te geven dat ik de eerste maanden van zijn leven niet zo bewust heb meegekregen als dat ik achteraf gezien zou willen. Maar ach, ik ben nu volop aan het genieten van een ventje dat vrolijk is en weer is goedgekeurd door het consultatiebureau.
Wat wil ik nog meer!?
