Gisteren barstte er een discussie los op Instagram. Lieve mama van Jessie plaatste een foto van haar zoon met de tekst: “Ik ben 5,5 maanden en ik kan nog niet alleen zitten.” Naar aanleiding van het artikel dat Manon schreef op haar
Ik had zelf het artikel niet gelezen, maar toen ik de foto voor bij zag komen, met de tientallen reacties eronder, werd ik wel nieuwsgierig.
Ik kan me heel goed vinden in wat Manon zegt. Ook ik betrap mezelf erop dat ik kindjes ga vergelijken met E. Ja, ook ik doe dat, ondanks dat E. eigenlijk vanaf het begin al als een speer gaat.
Ik denk eigenlijk dat iedere ouder het ‘normaal’ vindt wat zijn/haar kind doet, voordat zij de ontwikkeling zien van andere kindjes. Dit is in ieder geval wel zo bij mij. Ik weet niet beter, heb geen een ander kind zo bewust vanaf het begin meegemaakt. Ik houd dus de ontwikkelingslijn aan van E. en ik merk dat ik veel dingen die hij kan, erg normaal vind. En al snel blijken veel dingen eerder een uitzondering dan een regel te zijn.
E. zijn mijlpalen
Omrollen, tja ik durf dat eigenlijk niet eens te zeggen. Maar van buik naar rug al vanaf 2,5 maanden en van rug naar buik met 4,5 maanden. Met 4 maanden kon hij al los zitten en hij houdt met 4,5 maanden oud zijn eigen fles vast. Ik maak vanaf 5 maanden staand foto’s van hem al leunend tegen tegen de bank. Hij trok zich met 6 maanden op aan de bank of been of iets anders waar hij houvast aan heeft en wat niet al te hoog is. Hij kruipt nu echt als een speer, 7 maanden. Tijgeren heeft hij helemaal niet gedaan. Staat nu ook steeds vaker los met de foto’s maken en hij zet sinds twee dagen stapjes langs de bank.
Dat hij erg vlot is, dat hoor ik van iedereen. Waar we ook zijn. Zelfs op het kinderdagverblijf. En daar zien ze natuurlijk heel veel kindjes voorbij komen. Ik ben me er niet altijd goed van bewust geweest dat E. snel gaat. Dat hij bijvoorbeeld zo vroeg zijn fles al zelf vasthield was voor mij erg normaal. Tot dat andere de opmerking maakte: “Doet hij dat al!?”
Ik ben natuurlijk erg trots op hem, maar ergens vind ik het ook ‘jammer’ dat alles zo snel gaat. Ik ben druk met school en werk naast het mama zijn. En dan gaat mijn kleine ook nog eens als een speer! Ik heb het gevoel dat ik veel dingen mis en ik niet optimaal geniet van zijn babytijd.
Helaas zijn er ook mensen die hun frustratie van hun eigen kind op mij afreageren. Door negatieve reacties te plaatsen onder mijn foto’s bijvoorbeeld. Ik vraag me dan altijd af wat hier het nut van is. Ja, ik ben trots op wat hij kan en wat hij doet en dat deel ik graag. Als het je niet bevalt, ga dan gewoon weg!
Ondanks deze instelling, bedenk ik me nu wel 10x voor ik iets van E. plaats. Dat hij zich al aan de bank optrekt en nu dus ook stapjes doet heb ik bijvoorbeeld helemaal niet gedeeld.
Nu lijkt het alsof ik vind dat het allemaal heel erg uitzonderlijk is wat hij doet, maar dat valt reuze mee. Ben gewoon trots op alles wat hij nu al in zijn korte leventje heeft bereikt! Het is nu al wel zo ver dat ik bepaalde mensen niet meer persoonlijk vertel over de ontwikkeling van E. omdat ik weet hoe daar op wordt gereageerd. Ik moet daar eigenlijk maling aan hebben. Want als ik iets wil delen of aan iemand wil vertellen, dan moet ik het natuurlijk gewoon doen. De mensen die mij en E. wel willen volgen vinden het hartstikke leuk!
Deborah (mama van Jessie) heeft de tag: ‘Mijn kind kan nog niet’ in het leven geroepen. Naast de vele dingen die E. wel kan, kan hij natuurlijk ook een heleboel niet! Een nacht slapen zonder dat hij zijn hoofd aan het bedrand stoot bijvoorbeeld. Erg druk en bewegelijk, niet alleen wakker maar ook in zijn slaap. Hij heeft qua voedingen echt nog wel zijn flesjes nodig. Ondanks hij fruit, groente en brood/een koekje tussendoor krijgt. Zijn flesjes heeft hij gewoon nog nodig. En het is geen wonder kind, i know, maar bewust mama zeggen doet hij niet. Ik weet eigenlijk ook niet of hij dat nu al zou ‘moeten kunnen’, maar ik zie regelmatig filmpjes voorbij komen met: “Hoorde ik dat nou goed!?” Dus vandaar dat ik hem toch maar even benoem in dit rijtje.
Wat ik wil zeggen is dat het niet uitmaakt wat je kind allemaal doet en wanneer. Je moet ook niet altijd willen vergelijken. En dat is iets waar ik me ook schuldig aan maak. Het is nou eenmaal zo en ieder kind ontwikkelt zich op zijn/haar eigen manier. Het is allemaal leuk dat E. zo snel gaat, maar ieder kind heeft zo zijn snelle periode. Ik kijk er niet raar van op als E. ineens stilstaat. Geniet gewoon van je eigen kind uiteindelijk gaan ze allemaal wel doen wat ze moeten doen. En so what als ze iets wat later/eerder doen dan gemiddeld.
Betrap jij jezelf er ook wel eens op dat je aan het vergelijken bent?
