Men zegt wel eens: “Meid, jij bent moeder en vader in één.” Nee, dat ben ik niet. Ik ben een alleenstaande moeder. Een vrouw die haar kinderen alleen opvoedt.
Moeder en vader in één
Laat ik vooropstellen dat ik snap waar deze uitspraak vandaan komt. Jij als alleenstaande moeder doet alles voor en met jouw kinderen. Ook de typische vader dingen als klussen oid. Ja, I got it. Ik wil met deze blogpost gewoon alleen uitleggen waarom ik mijzelf niet zo zie. Alle alleenstaande mama’s die zichzelf wel zo zien, no hard feelings.
Vader?
Zelf ben ik niet opgegroeid met mijn ‘vader’. Ik ken hem wel hij leeft ook nog steeds, maar kan ik hem een vader noemen? Nee absoluut niet. Een vader is een man die klaar staat voor zijn kinderen, leeft voor zijn kinderen er voor zorgt dat zij niets te kort komen, wijze lessen meegeeft en leuke dingen doet voor de mooie herinneringen later waar de kinderen trots aan terug zullen denken. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Heb ik deze dingen gemist als meisje zonder vader? Nee hoor, ik heb een hele sterke moeder die aan al deze punten heeft voldaan. Het enige verschil is dat ik niet twee keer zoveel heb kunnen genieten zoals andere kinderen die wèl uit een twee ouder gezin komen. Dit spreekt in mijn ogen de uitspraak: ‘moeder en vader in één’ tegen.
Persoonsgebonden
Het woord zegt het al, ik ben een alleenstaande MOEDER. De taak van een vader zal ik nooit kunnen overnemen. En ik vind niet omdat ik dingen doe die een vader ook met zijn kinderen zou doen, ik moeder en vader in één ben. Wie zegt dat ik deze taken niet zou uitvoeren als er een vader in beeld zou zijn? Je doet het alsnog samen (als het goed is). En natuurlijk zullen er typische dingen zijn die een man graag met zijn kinderen doet en waar de vrouw niets van wil weten, maar dat is persoonsgebonden. Voorbeeld: De ene man houdt van voetbal en neemt zijn kind graag mee naar een voetbalwedstrijd. Terwijl de andere man er juist weer niets van moet weten en de moeder de taak op zich neemt in een twee ouder gezin. Is zij nu ook ineens moeder en vader in één?
Mijn kinderen
Mijn kinderen hebben geen vader in hun leven, maar wel verschillende mannen(ooms en opa) in hun omgeving waar zij tegen op kunnen kijken. Dit had ik natuurlijk het liefst ook anders gezien, vooral hoe E. op de basisschool zit en veel wordt geconfronteerd met vaders van andere kinderen. Maar eerlijk is eerlijk? Als jij echt een vader voor jouw kinderen wil zijn, is er dan iets of iemand die jou tegen zou kunnen houden? I don’t think so. Hoe ouder ik word, hoe beter ik dit ga inzien. Ik heb mij echt heel lang schuldig gevoeld en ervoor geschaamd tegenover de buitenwereld en mijn kinderen dat zij geen vader hebben. Maar ik ben niet degene die die taak moet uitvoeren. Dat moet de ‘vader’ zelf doen.
Trots
Dat ik mijzelf niet als een moeder en vader in één zie betekend niet dat ik niet trots ben op hoe ik het nu doe. Als ik naar mijn kinderen kijk zie ik geen verschil met andere kinderen die wel uit een twee ouder gezin komen. Mag ik even trots zijn? Want dit heb ik dus ALLEEN geflikt hè! Ik ben iedere dag met mijn kinderen en zorg ervoor dat zij te eten krijgen, er netjes bij lopen en ben continu met hen bezig. Met een man naast mij zou dit zoveel meer rust geven. Met de zogenaamde man (lees: vader) in mij dus echt niet. Als ik die man er af en toe uit zou kunnen trekken om mij met bepaalde taken te helpen dan zou ik mijzelf maar al te graag moeder en vader in één willen noemen.
Liefs,
Nova
